(44) Θεατρική παράσταση „ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ“-„URTEILE“
Με τον τίτλο αυτό παίζεται επί τριετία στο ονομαστό Θέατρο των ανακτόρων Μονάχου ένα θεατρικό έργο με θέμα τις δολοφονίες των δύο θυμάτων της νεοναζιστικής οργάνωσης (NSU) στο Μόναχο. Πρόκειται για την ιστορία του συμπατριώτη μας Θεοδώρου Βουλγαρίδη, που δολοφονήθηκε στις 15 Ιουνίου 2005 και του τούρκου Χαμπίλ Κίλιτς, που δολοφονήθηκε στις 29 Αυγούστου 2001.
Στη φωτογραφία (από αριστερά):
Η σύζυγος-χήρα κ. Κίλιτς, η μητέρα του μακαρίτη κ. Κίλιτς, η κ. Χριστίνα Βουλγαρίδη, σύζυγος του Γαβριήλ, ο πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης, ο ηθοποιός κ. Gunther Eckes, ο κ. Γαβριήλ Βουλγαρίδης, ο ηθοποιός κ. Paul-Wolff Plottegg, η τουρκάλα ηθοποιός κ. Demet Gül, η ερευνήτρια κ. Turney Öldner και η συγγραφέας κ. Χριστίνα Ούμπφενμπαχ.
Foto: v.l. Witwe und Mutter Kilic, Christine Voulgaridis, Erzpriester Malamoussis, Gunther Eckes, Gavriil Voulgaridis, Paul-Wolff Plottegg, Demet Gül, Turney Öldner und Christine Umpfenbach
O ηθοποιός κ. Paul-Wolff Plottegg υποδύεται τον πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση και ο ηθοποιός κ. Gunther Eckes τον κ. Γαβριήλ Βουλγαρίδη, αδελφό (Bruder) του θύματος, στη συνάντησή τους στη Θεσσαλονίκη, όπου ο π. Απόστολος έπεισε τον Γαβριήλ να επιστρέψει στο Μόναχο.
Paul-Wolff Plottegg verkörpert Herrn Erzpriester Apostolos Malamoussis und Gunther Eckes Herrn Gavriil Voulgarides beim ihrem in Thessaloniki.
———————————————————————————————-
Το θεατρικό έργο δείχνει τις αστοχίες, παραλείψεις, εχθρικές ανακριτικές διαδικασίες και απάνθρωπες συμπεριφορές των αστυνομικών και ανακριτικών αρχών απέναντι στις δύο οικογένειες των θυμάτων. Οι αστυνομία και οι εφημερίδες απέδωσαν τους φόνους σε τούρκικη μαφία και στον υπόκοσμο.
Με τις μεθόδους αυτές των αρμοδίων αρχών κινδύνευσαν οι άμεσοι συγγενείς των θυμάτων, σύζυγοι, γονείς, παιδιά και αδέλφια να θεωρηθούν ως δράστες ή συμμέτοχοι των δολοφονιών. Η κοινωνική τους απομόνωση ήταν αβάσταχτη.και ο στιγματισμός βαρύς. Οικογενειακοί φίλοι και γείτονες τους γύρισαν τα νώτα και η κόρη του τούρκου έπρεπε με απόφαση της διευθύντριας του σχολείου να αλλάξει σχολικό περιβάλλον, από φόβο δήθεν μήπως η μαφία βάλει στο στόχαστρο και το σχολείο της.
Ο Γαβριήλ Βουλγαρίδης, αδελφὀς του μακαρίτη Θεοδώρου, αναγκάστηκε δια νυκτός να εγκαταλείψει το Μόναχο και την υπέροχη εργασία του και να φύγει με τη σύζυγό του και τα δύο παιδιά του στην Ελλάδα. Αλλά και εκεί βρήκε, δυστυχώς, εχθρικό κλίμα και ζούσε στην ανεργία. Η οικογένεια του τούρκου έμεινε στο Μόναχο περιφρονημένη από όλους.
Όταν το 2011 αποκαλύφθηκε ότι οι δράστες ήταν γερμανοί νεοναζιστές, τότε ο πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης συνάντησε τον Γαβριήλ στη Θεσσαλονίκη, τον έπεισε να επιστρέψει στο Μόναχο και του συμπαραστάθηκε στην εξεύρεση κατοικίας και εργασίας, με παρεμβάσεις του στις επίσημες βαυαρικές και γερμανικές Αρχές. Η συμπαράσταση του στην οικογένεια Γαβριήλ είναι μέχρι σήμερα αδιάλειπτη, ώστε να θεωρείται μέλος της οικογενείας.
Επίσης ο π. Απόστολος στήριξε και στηρίζει συνεχώς παντοιοτρόπως και την οικογένεια του τούρκου θύματος Κίλιτς, αποκτώντας έτσι μια θαυμάσια οικογενειακή σχέση εμπιστοσύνης και να θεωρείται από την θυγατέρα του τούρκου θύματος ως „πατέρας“ της.
Η συγγραφέας κ. Χριστίνα Ούμπφενμπαχ μελέτησε την όλη υπόθεση των δύο θυμάτων με συνεντεύξεις με τις οικογένειες των θυμάτων με τις δικαστικές διεργασίες, τις ανακριτικές μεθόδους και τα δημοσιεύματα στον τύπο και στις εφημερίδες. Ως καρπός της έρευνάς της έγραψε το θεατρικό έργο με τον τίτλο „ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ“ (URTEILE), που προγραμματίστηκε να παίζεται όσο διαρκεί στο Μόναχο η δίκη για τους νεοναζιστές δολοφόνους.
Στις 16 Φεβρουαρίου παίχθηκε για προτελευταία φορά το θεατρικό έργο παρουσία του Γαβριήλ Βουλγαρίδη και της συζύγου του, της χήρας και της μητέρας του τούκου Κίλιτς και του πρωτοπρεσβυτέρου Αποστόλου Μαλαμούση. Η οικογένεια Βουλγαρίδη και ο π. Απόστολος είχαν δει την παράσταση ακόμη δύο φορές, ενώ η οικογένεια Κίλιτς για πρώτη φορά. Η οικογένεια Κίλιτς είχε συναισθηματική και κοινωνική δυσκολία να δεί το έργο, όμως πείστηκε από τον π. Απόστολο να παραστεί στη θεατρική παράσταση, συνοδευόμενη απ’αυτόν.
Στο θεατρικό έργο τρεις ηθοποιοί, δύο γερμανοί ο κ. Paul-Wolff Plottegg και ο κ. Gunther Eckes και η εξαιρετική τουρκάλα ηθοποιός, κ. Demet Gül, ενσαρκώνουν και παρουσιάζουν σε δύο μέρη τα πρόσωπα που μετέχουν στο όλο δράμα. Από τη μια μεριά ενσαρκώνουν τον Γαβριήλ Βουλγαρίδη, και την οικογένεια Κίλιτς (τη σύζυγο-χήρα του τούρκου, τη μητέρα του και τη θυγατέρα του), καθώς επίσης τον πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση, ένα συνάδελφο και μια γερμανίδα φίλη του Κίλιτς, να καταθέτουν τη μαρτυρία τους για την προσωπική ζωή των θυμάτων και τους συγγενείς να υποφέρουν από τις πολύωρες ταπεινωτικές συνεχείς υποψίες και ανακριτικές μεθόδους των αρχών. Από την άλλη μεριά υποκρίνονται τον ανακριτή, τον αστυνομικό, τη διευθύντρια του σχολείου και τους δημοσιογράφους, να παρουσιάζουν την υπόθεση, όπως τους βόλευε.
Μεγάλη η συγκίνηση και πολλά τα δάκρυα για τους συγγενείς, αφού για μια ακόμη φορά έζησαν τις δραματικές στιγμές και ώρες που πέρασαν.
Το θεατρικό έργο είναι μια στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας ενάντια στο νεοναζισμό και στην αδυναμία των αρχών, ηθελημένη ή μη, να πράξουν στο ακέραιο το έργο τους.
Μετά το πέρας της παράστασης οι συγγενείς των θυμάτων ευχαρίστησαν τους ηθοποιούς, τη συγγραφέα του θεατρικού έργου, τη σκηνοθέτη και όλους όσοι συνέπραξαν στο έργο και φωτογραφήθηκαν μαζί τους.
Στη θεατρική παράσταση παρέστη επίσης και η επισκέπτρια στο Μόναχο, δικηγόρος Φωτεινή Μπογιατίνη.
Η συγγραφέας Χριστίνα Ούμπφενμπαχ ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση για τη συμβολή και συμβουλή του στις δύο οικογένειες των θυμάτων και ιδιαίτερα στο γεγονός ότι έπεισε και συνόδευσε την οικογένεια Κίλιτς στη θεατρική παράσταση, γράφοντας σε μέιλ στις 17.2.2017 τα εξής
Αγαπητέ π. Απόστολε,
Πολλές ευχαριστίες για το ότι έφερες στο θέατρο την οικογένεια Κίλιτς. Ήταν για μένα πολύ σπουδαίο να δουν το έργο.
Είσαι ένας άνθρωπος που μετατρέπεις τον κόσμο σ΄ένα καλύτερο τόπο, είσαι ένας γεφυροποιός, που κατορθώνεις διασυνδέσεις και συνάφειες, που δεν είναι νοητές (αυτονόητες).
Είναι θαυμάσιο τό ότι σ΄ έχω γνωρίσει.
Χριστίνα Ούμπφενμπαχ
Στη θεατρική σκηνή δέσποζε ένα πράσινο δέντρο κρεμασμένο με τις ρίζες του ανάποδα από την οροφή της αίθουσας, θέλοντας να δείξει συμβολικά ένα οδυνηρό ξεριζωμό από μια πόλη και ένα καρποφόρο τρόπο ζωής των θυμάτων των νεοναζιστών. Οι δύο ηθοποιοί ενσαρκώνουν τα αδέλφια Θεόδωρος και Γαβριήλ Βουλγαρίδης να χορεύουν ποντιακούς χορούς με συνοδεία ποντιακής λύρας.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////
„Urteile“
Mit diesem Titel wird im Residenztheater in München seit drei Jahren ein Theaterstück über die Mordserie der NSU an zwei Opfern in München aufgeführt.
Es handelt sich dabei um den Griechen Theodoros Boulgarides, der am 15. Juni 2005 ermordet wurde, und den Türken Habil Kilic, der ebenfalls am 29. August 2001 ermordet wurde.
Das Theaterstück zeigt die Fehler und Versäumnisse sowie die falschen Vernehmungsmethoden und das unmenschliche Verhalten der Polizei und Ermittlungsbehörden gegenüber den Familienangehörigen der Opfer auf.
Die Behörden und die Medien haben die Morde der türkischen Mafia und der kriminellen Unterwelt zugeordnet. Mit diesen Verhaltensweisen der zuständigen Behörden bestand die Gefahr, dass die unmittelbaren Angehörigen der Opfer, nämlich Ehefrauen, Eltern, Kinder und Geschwister, als Täter oder als Mitwisser verdächtigt wurden. Durch diese Situation entstand eine untragbare soziale Isolation und Stigmatisierung. Freunde und Nachbarn beider Familien haben sich von ihnen abgewandt und die Tochter des türkischen Opfers wurde sogar von der Schuldirektorin aufgefordert, die Schule zu wechseln, aus Angst dass die Mafia diese Schule ins Visier nimmt.
Gabriil Voulgaridis, der Bruder des ermordeten Theodoros, sah sich schließlich aufgrund des steigenden sozialen Druckes gezwungen über Nacht sein geordnetes Familienleben und seinen gesicherten Arbeitsplatz aufzugeben und mit seiner Frau und seinen Kindern München zu verlassen und nach Griechenland zu ziehen. Auch dort fand er leider ein sehr feindliches Klima vor und lebte dort als Arbeitsloser.
Die Familie des türkischen Opfers blieb weiterhin in München, isoliert von allem und jedem.
Als im Jahre 2011 bekannt wurde, dass die Täter deutsche Neonazis waren, hat Erzpriester Apostolos Malamoussis Gabriil Voulgaridis in Thessaloniki aufgesucht und konnte ihn in einem Gespräch überreden, nach München zurückzukommen. Erzpriester Malamoussis hat ihm bei der Suche nach einer Wohnung und einer Arbeitsstelle geholfen, indem er sich an die bayerischen und deutschen Spitzenpolitiker wandte. Die pastorale und soziale Begleitung der Familie Voulgaridis durch Erzpriester Malamoussis ist bis heute ununterbrochen und er wird als Teil dieser Familie betrachtet.
Ebenso begleitet Erzpriester Malamoussis mit allen Kräften die Familie des türkischen Opfers Kilic. So ist ein wunderbares familiäres Vertrauensverhältnis entstanden, bei dem die Tochter von Habil Kilic den Erzpriester sogar als ihren „Vater“ bezeichnet.
Die Regisseurin Christina Umpfenbach hat intensiv die Morde der zwei Münchner Opfer studiert und sich über Interviews mit den Familien der Opfer, mit dem Prozessverlauf und Vernehmungsmethoden sowie mit Zeitungsartikeln auseinandergesetzt. Als Ergebnis dieses Prozesses ist das Stück mit dem Titel „Urteile“ entstanden, das so lange gespielt werden sollte wie der Prozess gegen die NSU in München andauert.
Am 16. Februar 2017 wurde zum vorletzten Mal das Theaterstück aufgeführt, in Anwesenheit von Gabriil Voulgaridis und seiner Frau Christine, der Witwe von Habil Kilic und seiner Mutter, sowie Erzpriester Apostolos Malamoussis.
Familie Voulgaridis und Erzpriester Apostolos Malamoussis hatten der Aufführung schon zum dritten Mal beigewohnt, die Familie Kilic zum ersten Mal.
Familie Kilic hatte emotionale Schwierigkeiten das Stück zu besuchen. Sie wurden aber nun von Erzpriester Apostolos Malamoussis überredet, gemeinsam mit ihm die Aufführung anzusehen.
In dem Theaterstück verkörpern die Schauspieler, die Deutschen Herr Paul-Wolff Plottegg und Gunther Eckes sowie die Türkin Frau Demet Gül, in zwei Betrachtungsweisen und Erzählsträngen alle Personen, die dieses Drama erlebt und dabei mitgewirkt haben:
Einerseits die Familie Voulgaridis und die Familie Kilic (insbesondere die Witwe, seine Mutter und seine Tochter), des Weiteren Erzpriester Apostolos Malamoussis, einen Arbeitskollegen und eine deutsche Freundin der Familie Kilic, die ihre persönlichen Aussagen über das Privatleben der Opfer und deren Verwandten sowie über die unmenschlichen polizeilichen Vernehmungsmethoden der Behörden darstellen.
Auf der anderen Seite werden die Polizisten, die Ermittler, die Schuldirektorin und die Journalisten, die über die ganze Geschichte so berichten wie sie wollen, verkörpert.
Die Angehörigen der Opfer waren bei der Aufführung zutiefst bewegt und zu Tränen gerührt, da sie die dramatischen Stunden und Tage, die sie damals erlebt hatten, nochmals durchlitten.
Das gesamte Theaterstück ist eine laute Stimme gegen Neonazis und die, gewollten oder unbewussten, Schwächen der Behörden ihren Pflichten bei der Aufklärung der Morde nachzugehen.
Am Ende des Theaterstückes haben sich die Familienangehörigen der Opfer bei den Schauspielern, der Regisseurin, den Dramaturgen und allen Mitwirkenden die bei der Entstehung des Stückes mitgeholfen haben bedankt und ein Gruppenfoto gemacht.
Das Theaterstück hat auch die Rechtsanwältin Fotini Bogiatini, die in diesen Tagen zum Besuch in München war, beigewohnt.
Die Regisseurin Christina Umpfenbach hat sich insbesondere bei Erzpriester Apostolos Malamoussis für seinen Einsatz und seine Begleitung der Familien bedankt, sowie vor allem dafür dass er Familie Kilic überredet hat das Stück anzusehen und sie dabei persönlich begleitet hat.
In ihrer Mail vom 07.02. schreibt die Folgendes:
Lieber Apostolos,
vielen Dank, dass du Familie Kilic mitgebracht hast.
Es war mir sehr wichtig, dass sie es mal sehen.
Du bist ein Mensch, der die Welt zu einem besseren Ort macht, ein Brückenbauer, der Verbindungen ermöglicht, die eigentlich nicht denkbar sind.
Toll, dass ich dich kenne!!!!
Schönen Tag.
Deine Christine.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Über der Bühne hängt ein ausgerissener Baum mit der Krone nach unten, Sinnbild für die Entwurzelung von Menschen, die man gewaltsam ihrer Heimat Deutschland entfremdete. Die zwei Schauspieler verkörpern die Gebrüder Theodoros Boulgarides und Gavriil Voulgaridis beim griechisch-pontischen Tanz mit pontische Lyra.
